Forsendur samgöngusáttmála brostnar?
Borgarlínan var til umræðu fyrir húsfylli í Valhöll á laugardaginn. Ég vakti þar athygli á nokkrum atriðum:
Á árunum 2007-2017 var 160 milljörðum varið í vegaframkvæmdir. Aðeins 17% þeirrar fjárhæðar runnu til höfuðborgarsvæðisins, þar sem þó 70% landsmanna búa.
Í þessu ljósi er það fagnaðarefni ef ríki og sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu koma sér saman um framkvæmdir á næstu árum => Samgöngusáttmálinn => 120 milljarðar á 15 árum.
Markmiðið með samgöngusáttmálanum:
Greiðari samgöngur
Kolefnishlutlaust samfélag.
Aukið umferðaröryggi.
Skilvirk framkvæmd og samvinna
Af 120 milljörðum á helmingur að fara í Borgarlínu og helmingur í vegaframkvæmdir. Slík skipting þjónar tæplega markmiðum samgöngusáttmálans.
Bara það að setja Miklubraut í stokk er áætlað að kosti 22 milljarða en mun ekki bæta neinu við vegakerfið. Fyrir sömu fjárhæð mætti trúlega gera göng í gegnum Öskjuhlíðina og fjölga þannig leiðum um borgina.
Fjármögnunin er enn óljós.
Samgöngusáttmálinn gerði ráð fyrir að hafin yrði framkvæmd við mislæg gatnamót á Bústaðarveg/Reykjanesbraut og Rjúpnaveg/Breiðholtsbraut á þessu ári, 2021. Þessum framkvæmdum hefur nú verið frestað vegna skipulagságreinings af hálfu borgaryfirvalda.
Forsendur samgöngusáttmálans virðast þannig þegar brostnar.
Það er útilokað að verklegar framkvæmdir við Borgarlínu hefjist áður en lokið er við þessar brýnu framkvæmdir við gatnamótin.
Reykvíkingar verða ekki látnir bíða annan áratug eftir vegaframkvæmdum í Reykjavík.
Horfa má á fundinn hér að neðan. Erindi mitt hefst á mínútu 1:18:00